Perçeminden düşüyordu zamanın uğultusu Hüznün göz kapaklarının acılı sanrısı Ellerin yokluğun tapınağı Adımlarınla sayıyorum takviminin boş yapraklarını Ayak uçlarında yürüyor Mutluluk denen pervasız kafes Vazgeçmenin ismini sayıklıyor dudaklarım Aklım bir kor gibi yakarken kalbimi Söndürür mü senden gelecek bir gülcihan Yoksa demeliyim Hoştur senden gelen ya gül ya gözlerimi kana bulayan Leyla Kalpak  ~2018~